12. พิลารโกสิยชาดกว่าด้วยให้ทานไม่ได้เพราะเหตุ 2 อย่าง[1443] สัตบุรุษทั้งหลายแม้ไม่หุงกินเอง ได้ โภชนะมาแล้ว ก็ไม่ปรารถนาจะบริโภคผู้เดียว ท่านหุงโภชนะไว้มิใช่หรือ การที่ท่านไม่ให้นั้น ไม่สมควรแก่ท่าน. [1444] บุคคลให้ทานไม่ได้ด้วยเหตุ 2 อย่างนี้ คือความตระหนี่ 1 ความประมาท 1 บัณฑิต ผู้รู้แจ้งเมื่อต้องการบุญพึงให้ทานแท้. [1445] คนผู้ตระหนี่กลัวความยากจน ย่อมไม่ ให้อะไร ๆ แก่ผู้ใดเลย ความกลัวจนนั่นแหละ จะเป็นภัยแก่คนผู้ไม่ให้ คนตระหนี่ย่อมกลัว ความอยากข้าวอยากน้ำ ความกลัวนั่นแหละ จะกลับมาถูกต้องคนพาลทั้งในโลกนี้และโลก หน้า. [1446] เพราะเหตุนั้น บัณฑิตพึงครอบงำมลทิน กำจัดความตระหนี่เสียแล้ว พึงให้ทานเถิด |